2007/03/02
Paweł Gzyl – gaz-eta.vivo.pl
Jeziorski jest jednym z weteranów polskiej elektroniki – zaczynał już w latach 80. Jego twórczość ewoluowała od EBM przez techno do ambientu.
To zaskakujące, jak często ostatnimi czasy, muzycy elektroniczni prezentują dzieła wyrastające z fascynacji cudem narodzin nowego życia. Jeszcze nie tak dawno pisaliśmy o płytach Marca Leclaira i Pan American, a tu niespodziewanie dołącza do nich album zrealizowany przez Michała Jeziorskiego pod szyldem Spika.
Jeziorski jest jednym z weteranów polskiej elektroniki – zaczynał już w latach 80. Jego twórczość ewoluowała od EBM przez techno do ambientu. Najważniejszym projektem, w którym brał udział był Ptah, choć zapewne bardziej wymierne korzyści przyniosła mu współpraca z triphopową Karmacomą czy metalowym Lipali. Od kilku lat realizuje solowe nagrania jako Spika. „Sonic Journey Through New Life” to drugi album zrealizowany pod tą nazwą dla Requiem – tym razem na krążku CD.
Tematyka płyty sprawia, iż dominują na niej subtelne i delikatne dźwięki – przeważnie statyczne lub wolno płynące strumienie organicznych dźwięków, poddawane nieznacznym modulacjom („Mother”, „Father”) lub uzupełniane samplami ludzkich głosów („Breast Feeding”, „Cooing”). W ciekawy sposób Jeziorski wykorzystuje nagrania dźwięku bicia serca nienarodzonego dziecka – w „Uterus” przekształca się on niemal w przesterowany bit o pulsacji bliskiej rytmowi techno! Najbardziej kontrastowym utworem do całego zestawu jest „Birth” – nerwowo warczący podskórnym basem, pogłębiony przestrzennymi echami, sugestywnie oddający w ten sposób niepokój towarzyszący chwili porodu. Wczesne fascynacje muzyczne Jeziorskiego dają o sobie znać w „Crawling Phase” – słychać tu brzmienia zapamiętane z dawnych produkcji Vangelisa czy Tangerine Dream. Nowsze nawiązania spotykamy z kolei w „First Steps” – to dalekie echa cmokających bitów IDM, wpisanych w rozlane plamy o ambientowym rodowodzie.
Spośród wszystkich płyt poruszających temat narodzin ludzkiego życia, „Sonic Journey Through New Life” wydaje się być najbardziej emocjonalna – a przez to najbardziej poruszająca, bliska, jak tylko można, każdemu, kto doświadczył kiedykolwiek przyjścia na świat własnego dziecka.
Paweł Gzyl www.gaz-eta.vivo.pl/gaz-eta
