Produkt dodany do koszyka
Jerzy Mazzoll feat. Tomasz Sroczyński
55 | 2013
Improwizowane wariacje na temat „Święta Wiosny” Igora Strawińskiego. Nowatorskie i abstrakcyjne spojrzenie duetu Mazzoll/Sroczyński na słynny rosyjski balet.
Jerzy Mazzoll jest inicjatorem powstania Warsztatu Improwizacji Współczesnej Mazzolleum, którego pierwszą odsłoną była współpraca ze skrzypkiem Tomaszem Sroczyńskim. Artyści zafascynowani „Świętem wiosny” Strawińskiego, nagrali w Radiu Gdańsk wariacje na temat słynnego baletu. W efekcie powstało jedenaście improwizowanych kompozycji na klarnet basowy i skrzypce, które ponownie wprawiły w ruch epokowe dzieło rosyjskiego kompozytora.
"Święto Wiosny w interpretacji Mazzolla i Sroczyńskiego świadomie odbiega od oryginału. Dzieło Strawinskiego przetworzone przez idee Arhytmic Perfection i rozpisane na zaledwie dwa instrumenty, co najważniejsze, nie straciło nic ze swego potężnego ładunku emocjonalnego. W dalszym ciągu jest to muzyka podszyta niesamowicie silną dawką niepokoju i napięcia. Wariacje artystów zostały finalnie podzielone na jedenaście sekwencji tematycznych, z których każda nosi tytuł zaczerpnięty z książki „Igor Strawinski: Kroniki mego życia”. Porównywanie muzycznych tez Strawinskiego z wykonaniem polskich artystów stanowi stymulującą intelektualnie wartość dodaną dla samej muzyki, która swą intensywnością zmusza do bacznego śledzenia każdej, nawet najdrobniejszej wolty."
Krzysztof Wójcik [w:] Jazzarium.pl
Na płycie wykorzystano koncepcję Mazzolla Arhytmic Perfection, która zakłada istnienie muzycznego ideału, który można doskonale „odtworzyć”, trzeba jednak stwierdzić, że prócz takiego wykonania istnieje nieskończona ilość „pomyłek” tj. możliwości wykonania danego utworu zakładających błąd jako integralną część kompozycji. Jest to idea muzyczna wynikająca z doskonałej znajomości „ideału” i świadomego wykorzystania, przesunięć, pomyłek, błędów. Koncepcja, której Mazzoll pozostaje wierny niemalże przez całą swoją karierę, jawi się nie tyle jako wariacja na temat przypadkowości w sztuce, ale zakładanie możliwości jej drugiego oblicza - doskonałego w niedoskonałości, nieokiełznanego porządkiem.
Kup