Jawa – sen, jawa – sen, rytmika wynurzeń i zapadnięć, rytmika montażu nieistniejących taśm...echa Column One, Coil...

Maszyna snu spiralą Mandelbrota owija się wokół niedosiężnego bieguna twej głowy. Jawa - sen, jawa - sen, rytm wynurzeń i zapadnięć, rytm montażu nieistniejących taśm. KakofoNIKT z żywej improwizacji wytrąca lunatyczny taniec świadomości: powłóczysta pląsawica przestrzeni dźwiękowych to skupia się w jeden kształt, to znów rozwarstwia się, dezintegruje i upłynnia - a swe szerokie instrumentaria muzycy (Patryk Lichota, Hubert Wińczyk i Michał Joniec) traktują niekoniecznie jako zbiór poszczególnych, wyspecjalizowanych narzędzi do wydobywania dźwięków, a raczej jako geografie, mapy dźwiękowych uniwersów, nieustannie eksplorowanych. Snu Maszyna wplątuje cię w intrygę zawieszonych stanów i pozornych historii, przez które łatwiej przemieszczać się w głąb niż na przestrzał.

Płyta powstała w ramach pracy zespołu nad projektem Dream Machine - wielogodzinnymi, multimedialnymi występami, przeznaczonymi specyficznie do śnienia, które obejmują audiosferę, wielokanałowe projekcje wideo rozszerzone o eksperymenty optyczne, aranżacje przestrzeni, elementy performatywne, a także bodźce dotykowe i zapachowe. Zaczynem jest tu odejście od traktowania snu jako momentu odpoczynku, a tym samym uchylenie relaksacyjnej funkcji muzyki. Podczas tych wyczerpujących sesji muzycy wprowadzają się często w parahipnotyczne, a zarazem medytacyjne stany, z pomocą różnorakich technik tworząc półświadomy teatr dla na wpół śniącego ucha i próbując przerzucić pomost do podświadomości słuchaczy.