Niezwykła grupa instrumentalna tworząca mieszankę zawiłego, elektrycznego jazzu i wschodnioeuropejskich rytmów, oparta na przenikliwym solo saksofonu, trąbki, ostrej gitarze elektrycznej i swobodnym, pulsującym i dobrze zbudowanym tandemie sekcji rytmicznej: perkusji i basie. Ich debiutancki album, "Parts of The Entirety" wypuszczony na rynek międzynarodowy w 2013 roku pod szyldem Cuneiform Records, otworzył nowe terytoria skłaniając ku sobie namiętność narracji jazzu i silne folkowe zacięcie.

Przebudzona, pielęgnowana w ciszy i samotni, muzyka Tatvamasi odsłania ukryte głębie polskiej duszy 21go wieku. Zainspirowana zarówno tradycyjną, słowiańską muzyką folk jak i awangardową sceną muzyczną (podobnie do zacierających granice między gatunkami zespołów pochodzących ze śródmiejskiej nowojorskiej sceny muzycznej jak Curlew), naznaczona jazzem, progresywnym i awangardowym rockiem oraz bluesem Delty. Tatvamasi to niezwykła grupa instrumentalna tworząca mieszankę zawiłego, elektrycznego jazzu i wschodnioeuropejskich rytmów, oparta na przenikliwym solo saksofonu, trąbki, ostrej gitarze elektrycznej i swobodnym, pulsującym i dobrze zbudowanym tandemie sekcji rytmicznej: perkusji i basie. Ich debiutancki album, "Parts of The Entirety" wypuszczony na rynek międzynarodowy w 2013 roku pod szyldem Cuneiform Records, otworzył nowe terytoria skłaniając ku sobie namiętność narracji jazzu i silne folkowe zacięcie. „Kompozycje tworzę jako zaproszenie do muzykowania, improwizacji, kreowania wewnętrznego świata, świata wyobraźni” mówi gitarzysta Grzegorz Lesiak, założyciel i dusza zespołu. „Muzyka budzi myśli, widzimy obrazy. Duch działa a purpurowa mgiełka spowija tajemniczy cel wyprawy w głąb siebie.”

Podróż niespokojnego Indianina przez zamglony świat przeszłości. Błądzenie i odnajdywanie.  Ruiny świątyni, upadki, wzloty, odwieczna walka z demonami przodków, wizja. Miłość jest Bogiem. Dynamiczne zachwiania dyscypliny w chaosie. Wolność w niewoli. Sprzeczności, skręcone melodie, namiętność improwizacji, radość eksperymentowania, zabawa dźwiękiem słów niewypowiedzianych. Drobiazgi rozrzucane I zbierane. „Cisnęliśmy czasem w próżnię na pohybel zegarmistrzom”.