Eugeniusz Rudnik
Fot. Magda Błaszczyk
Ur. 28 października 1932 w Nadkolu nad Liwcem, zm. 24 października 2016. Polski realizator dźwięku i kompozytor. Po studiach na Wydziale Elektronicznym Politechniki Warszawskiej podjął pracę w Polskim Radiu w Warszawie. W 1958 roku rozpoczęła się jego długa i owocna przygoda ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia (SEPR).
Na przełomie lat 50. i 60. należało ono do nielicznego, elitarnego klubu europejskich studiów eksperymentalnych (obok Mediolanu, Paryża i Kolonii), będąc jedynym tego typu tworem w bloku państw komunistycznych. W tamtym okresie Rudnik współpracował z najważniejszymi ówczesnymi kompozytorami muzyki elektronicznej i elektroakustycznej, by wymienić m. in. Karlheinza Stockhausena, Krzysztofa Pendereckiego, Bogusława Schaeffera, Arne Nordheima i Franco Evangelisti'ego. Jednocześnie, już kilka lat po rozpoczęciu działalności w SEPR, debiutował jako kompozytor. Od 1965 roku do dzisiaj skomponował 71 utworów autonomicznych, z których wiele spotkało się z międzynarodowym uznaniem.
Oprócz utworów autonomicznych, komponował również muzykę filmową. Tworząc niezwykłą oprawę dźwiękową dzieł wybitnych reprezentantów polskiej szkoły animacji eksperymentalnej (m.in. Daniela Szczechury, Józefa Robakowskiego, Stanisława Lenartowicza), znacząco przyczynił się do ich sukcesu. Tworzył również muzykę i efekty dźwiękowe do filmów dokumentalnych i fabularnych. Warto wspomnieć tu np. o "Teście Pilota Pirxa" w reż. Marka Piestraka (1978), gdzie efekty elektroniczne Rudnika towarzyszyły muzyce Arvo Pärta czy kultowym "Big Bang" w reż. Andrzeja Kondratiuka (1986). W końcu, od lat 70. stale nagrywał miniatury muzyczne, których obszerny wybór znajduje się w tym wydawnictwie.
Osobną, niezwykle oryginalną część jego twórczości stanowi "ars acustica" - kompozycje wykorzystujące technikę kolażu, nawiązujące do konwencji słuchowisk radiowych. Twórczość Rudnika była niejednokrotnie nagradzana, np. "Dixi" na Pierwszym Międzynarodowym Konkursie Muzyki Elektronicznej w Hanowerze (USA, 1972) czy "Mobile" Międzynarodowym Konkursie Muzyki Elektroakustycznej w Bourges (Francja, 1973). W 2007 roku paryska Biblioteka Narodowa włączyła kilkadziesiąt prac kompozytora do specjalnego zbioru światowej sztuki audialnej.
Bogaty i różnorodny dorobek artystyczny Eugeniusza Rudnika stawia go w jednym rzędzie z najbardziej oryginalnymi i wpływowymi kompozytorami muzyki współczesnej.
Na przełomie lat 50. i 60. należało ono do nielicznego, elitarnego klubu europejskich studiów eksperymentalnych (obok Mediolanu, Paryża i Kolonii), będąc jedynym tego typu tworem w bloku państw komunistycznych. W tamtym okresie Rudnik współpracował z najważniejszymi ówczesnymi kompozytorami muzyki elektronicznej i elektroakustycznej, by wymienić m. in. Karlheinza Stockhausena, Krzysztofa Pendereckiego, Bogusława Schaeffera, Arne Nordheima i Franco Evangelisti'ego. Jednocześnie, już kilka lat po rozpoczęciu działalności w SEPR, debiutował jako kompozytor. Od 1965 roku do dzisiaj skomponował 71 utworów autonomicznych, z których wiele spotkało się z międzynarodowym uznaniem.
Oprócz utworów autonomicznych, komponował również muzykę filmową. Tworząc niezwykłą oprawę dźwiękową dzieł wybitnych reprezentantów polskiej szkoły animacji eksperymentalnej (m.in. Daniela Szczechury, Józefa Robakowskiego, Stanisława Lenartowicza), znacząco przyczynił się do ich sukcesu. Tworzył również muzykę i efekty dźwiękowe do filmów dokumentalnych i fabularnych. Warto wspomnieć tu np. o "Teście Pilota Pirxa" w reż. Marka Piestraka (1978), gdzie efekty elektroniczne Rudnika towarzyszyły muzyce Arvo Pärta czy kultowym "Big Bang" w reż. Andrzeja Kondratiuka (1986). W końcu, od lat 70. stale nagrywał miniatury muzyczne, których obszerny wybór znajduje się w tym wydawnictwie.
Osobną, niezwykle oryginalną część jego twórczości stanowi "ars acustica" - kompozycje wykorzystujące technikę kolażu, nawiązujące do konwencji słuchowisk radiowych. Twórczość Rudnika była niejednokrotnie nagradzana, np. "Dixi" na Pierwszym Międzynarodowym Konkursie Muzyki Elektronicznej w Hanowerze (USA, 1972) czy "Mobile" Międzynarodowym Konkursie Muzyki Elektroakustycznej w Bourges (Francja, 1973). W 2007 roku paryska Biblioteka Narodowa włączyła kilkadziesiąt prac kompozytora do specjalnego zbioru światowej sztuki audialnej.
Bogaty i różnorodny dorobek artystyczny Eugeniusza Rudnika stawia go w jednym rzędzie z najbardziej oryginalnymi i wpływowymi kompozytorami muzyki współczesnej.
